رحمان بوستانی ::
دوشنبه 85/4/12 ساعت 2:45 عصر
زندگی مثل پیانو است ، دکمه های سیاه برای غم ها و دکمه های سفید برای شادی ها . اما زمانی میتوان آهنگ زیبایی نواخت که دکمه های سفید و سیاه را با هم فشار دهی
لا لا لا لا نخواب دنیا خسیسه واسه کم آدمی خوب می نویسه یکی لباش تو خوابم غرق خندست یکی چشماش تو خواب هم خیس خیسه
شهد ناب از شما نمی خواهم به سرابم ره گمان نزنید سر آب از شما نمی خواهم زشت و زیبای چهره ام ، خوش باد من نقاب از شما نمی خواهم ای ز اسبم فکنده ، نا اصلان همرکاب از شما نمی خواهم من نپرسیدم از شما چیزی پس جواب از شما نمی خواهم جان بیدار من نیاشوبید جای خواب از شما نمی خواهم شعله را در چراغ من نکشید آفتاب از شما نمی خواهم
مییون آتش و باد خشکی دریا رو گشتم سهم من از شب شاید همان ستاره ای باشد که همیشه پنهان است ... به قول قاصدکها ستاره ی من همان است که پیدا نیست
برای افزودن کلمه‌ای همیشه فرصت باقیست، ولی پس گرفتن آن هرگز امکان ندارد ...
میدونی سخت ترین روز چه روزیه ؟؟؟
روزی که قلبهایی که در کنار هم برای هم می تپیدن از هم جدا بشن .دلهایی که محرم هم بودن محرم دل کس دیگری بشن
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
نوشته های دیگران()
