من به تو محتاجم

رحمان بوستانی :: سه شنبه 85/2/26 ساعت 2:0 عصر

من به تو محتاجم دل همیشه با رفیق قدیمی که تنهایی نام دارد

نشسته ام و به تو می اندیشم

به تویی که محتاجم تا صدایم کنی

به تویی که این این زندگی سیاه رنگ و سیاه بخت رابه سفیدی پاکی آوردی

به تویی که زندگی ام را از منجلاب مرگ بیرون آوردی

و طعم خوش عشق را چشاندی آری من به تو محتاجم

به تویی که سرتاسر این زندگی را مدیون توام

من به تو محتاجم به تویی که اگر اینک هستم برای وجود توست

ای عزیز ترینم ای امید آخرینم من به تو محتاجم

چقدر ناله ی شبانه سر دهم

چقدر فریاد زنم که من به تو محتاجم این زندگی مرا عذاب میدهد

مرا بی تو در گرداب سختی ها غصه ها می اندازد

و من امید بی تو عشقم زیر این غم و غصه ها مدفون می شوم

ای عزیز ترینم من به تو محتاجم

به تو عشق ات ....به نصیحت هایت ..... به خوبی هایت ....

آری من به تو محتاجم

تا سفر به شهر آرزو ها کنم من به تو محتاجم تا بفهمم

زندگی چیست ؟ عشق چیست ؟ محبت چیست ؟

من به جزتو راهی ندارم

ای عزیزم باز برگرد

تا دوباره روزهای خوش زندگانی را آغاز کنیم

تا دوباره معبودمان برایمان طلوعی عاشقانه سر دهد

باز برگرد چون من , امید به تو محتاجم

به تویی که سرتاسر این زندگی ,این تار و پود تن , همه مدیون توان

آری من به تو محتاجم .....؟

خسته ام از این دنیای به ظاهر زیبا

از این مردم که به ظاهر صادق و با وفا اند

خسته ام از دوری , از درد انتظار از این بیماری نا علاج

خسته ام از این همه دروغ و نیرنگ ... خسته ام

آری پروردگارا از این دنیا خسته ام از آدم هایش

از دروغ هایش از نیرنگ هایش خسته ام

پس کو صداقت و محبت چرا اندکی محبت

در میان دل مردم نیست همش نیرنگ پیداست

دیگر دست محبتی در میان مردم نیست

دیگر عشقی پاک و مقدس در میان مردم نیست

سفره ی دل مردم همش دروغ است

به ظاهر پاک و صادقانه است

لیست کل یادداشت های این وبلاگ